Relacje
Elżbieta Marcińska
Zôpùstë bëłë na Kaszëbach òd niedzelë./Zapusty były na Kaszubach od niedzieli.
Komentarz
Zôpùstë to ostatnie dni karnawału począwszy od niedzieli przed Środą Popielcową do wtorku. W czasie zapustów pieczą placki ziemniaczane. Dawniej nawet najuboższy chałupnik nie obywał się w zapusty bez mięsa, nie oszczędzając ostatniej kury w myśl przysłowia: W zôpùstë mùszi bëc miãso, bò chto w zôpùstë nie jé miãsa, tegò mëdżi òb lato zjedzą. Chłopi kaszubscy spędzają zapusty szczególnie na zabawach tanecznych, które miały niegdyś za cel wywołać urodzaj, szczególnie lnu i zboża. Musiały to być tańce bardzo zamaszyste, skoro przysłowie powiada: Zôpùstny tuńc zdrowiô kùńc. […] W zapusty nie wolno szyć, ponieważ chòwa mògłabë zakùlawiec.
Bernard Sychta, Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, t. VI, s. 85.
CSB
Na przykład w zôpustë bëła takô mòda, nié, na Kaszëbach, jak bëłë zôpùstë, to nigdë, do Srodë Pòpielcowi, nié, té to tam te zôpùstë bëłë. Terô òd pierszégò czwiôrtkù òni robią, tłësti czwiôrtk, nié. Nié, zôpùstë bëłë na Kaszëbach òd niedzelë. Niedzela, pòniedzôłk, wtórk. Té so, całô wies so zbiérała i lëdze skùbelë pióra, spiéwelë różné piesnie, chłopi grelë w kartë, robielë herbatë i tak bëła całô wies chòdza òd bùdë do bùdë, i robielë. Skùbelë te gãsë, te pióra, nié. I bëła naprôwdã miłosc i radosc.
PL
Na przykład w zapusty była taka moda, nie, na Kaszubach, jak były zapusty, to nigdy, do Środy Popielcowej, nie, wtedy to tam te zapusty były. Teraz od pierwszego czwartku oni robią, tłusty czwartek, nie. Nie, zapusty były na Kaszubach od niedzieli. Niedziela, poniedziałek, wtorek. Wtedy się, cała wieś się zbierała i ludzie skubali pióra, śpiewali różne pieśni, mężczyźni grali w karty, robili herbaty i tak była cała wieś chodziła od domu do domu, i robili. Skubali te gęsi, te pióra, nie. I była naprawdę miłość i radość.
Fragmenty relacji
