Relacje
Jan Drzeżdżon
Nié kòniama, a òksama./ Nie końmi, a wołami.
Komentarz
Wół to wykastrowany samiec bydła domowego z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych, przeznaczony do opasania lub do prac polowych w zaprzęgu. Woły zazwyczaj są silne, nieagresywne i powolne. W czasach zamierzchłych i w średniowieczu używano wołów do orki sprzężajnej. Pozycję tę stopniowo przejmowały konie, a wraz z nadejściem motoryzacji wykorzystuje się woły już tylko na opas. Rolnicy nie posiadający koni używali często wołów do ciągnięcia wozów lub innych prac w zaprzęgu.
CSB
Pamiãtajã, òjc robil w òbòrze. Té bëla pómpa i rozwerk i bëlë, nie bëlë kòniama napãdzóné, le bëlë òksë. Të nie wiész, co to są òksë? To bëlë biczi, wëkajstrowóné biczi, wòłë. I tima bëlo w rozwerk. Bëlë wëprzëgłé, òczë òne mialë, założoné klapczi na òczë, nié, i té më jich nëkalë, nié. Òne rozwerkã pómpòwalë wòdã do òbòrë, nié. Basen ù górë bél, nié, i pómpa, i òne chòdzëlë i pómpòwalë wòdã. Tak samò më w wóz jich zaprzigalë. To są mòże taczé wspòmnienia z dzieciństwa. Wóz, më zaprzigalë te òksë w wóz, wiôldżi taczi wóz na òksë. Té më jachalë blotã za torfã. Òn miôl mòc. Kò òne nie biegalë, më pòmalë to szlo. Më normalnie szlë jak knadżi jidą. Mòc òne mielë. To bëlë taczé, mòże jô tam móm taczé wspòmnienia, jak më bëlë dzecama, nié. Jo, té më jachalë z òjcã tima òksama. To jô mògã pamiãtac, to je atrakcja to bëla. Nié kòniama, a òksama. Më gôdalë na to òksë, nié. Mòglë gadac pò pòlskù, w Pòlsce mòglë gadac wòłë, nié.
PL
Pamiętam, że ojciec pracował w oborze. Tam była pompa i kierat, które nie były napędzane końmi, tylko wołami. Ty nie wiesz, co to są òksë? To były wykastrowane byki. One były zzaprzągnięte w rozwerk. Na oczy miały założone klapki, a my je popędzaliśmy. One w kieracie pompowały wodę do obory. U góry był basen i pompa. One chodziły i pompowały wodę. W ten sam sposób zaprzęgaliśmy je w wóz. To są może takie wspomnienia z dzieciństwa. My zaprzęgaliśmy woły w taki wielki wóz. Potem jechaliśmy w błocie po torf. One były silne. Przecież one nie biegały, powoli to szło. One szły normalnie tak, jak idą krowy. One miały siłę. To były takie, może ja mam takie wspomnienia, kiedy byłem dzieckiem. Tak, wtedy jechaliśmy tymi wołami z tatą. To pamiętam, to była atrakcja. Nie końmi, a wołami. My mówiliśmy na to òksë. Po polsku, w Polsce mogli mówić woły.
Fragmenty relacji
