Në pòjta, bãdzemë tobakã krącëlë./Chodźcie, będziemy kręcić tabakę.

Komentarz

Prôwdzëwi tobacznik przyrządza sobie jeszcze dziś sam tabakę, choć już nie w takim stopniu jak dawniej. Służy mu do tego misa gliniana, tzw. dënica, oraz pałka jałowcowa, tzw. mielôk, wreszcie sitko do przesiewania tabaki i zajęcza noga, tzw. tobacznô nóżka. Dla dodania tabace zapachu i wilgoci zalewają ją sokiem owocowym lub nalewką, czasem zaś samą tylko wodą. Tabaka taka przyrządzona domowym sposobem nazywa się samòróbka. Niekiedy wyrobem tabaki zajmowały się specjalne osoby. Do grona namiętnych tobaczników należał ksiądz kanonik Bazyli Olęcki, długoletni proboszcz parafii w Lini w powiecie wejherowskim. Na placu na przeciwko kościoła w Lini znajduje się kamienny obelisk poświęcony tej postaci, którą mieszkańcy wspominają jako wyjątkową, dobrą, ciepłą, troskliwą i pełną miłości. Plac obok Urzędu Gminy również został nazwany jego imieniem. Ksiądz kanonik nie był Kaszubą z pochodzenia, jednak miłował Kaszuby i kaszubską przyrodę. Nauczył się mówić i pisać po kaszubsku. Był pasjonatem pszczelarstwa. Nie należy zapominać o jego twórczości poetyckiej, staraniach o rozbudowę kościoła oraz zamiłowaniu do badania historii Kaszub. Omnia tibi – właśnie ta sentencja stanowiła motto życiowe proboszcza z Linii, który przez całe swoje życie poświęcał się i żył dla drugiego człowieka. Gdy Ustawą z 1996 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych zakazano produkcji tabaki, ksiądz B. Olęcki pisał petycje w tej sprawie do ówczesnego ministra zdrowia argumentując m. in. używaniem tabaki w Polsce od XVII w., która stanowi ważny element kaszubskiej tradycji. Zezwolono na jej produkcję ponownie w roku 2000.