Relacje
Danuta Potrykus
Przódë òbrôz chòdzył òd bùdë, òd bùdinka do bùdinka./Dawniej obraz chodził od domu, od budynku do budynku.
Komentarz
Nawiedzanie rodzin świętym obrazem z wizerunkiem Matki Boskiej, bądź Jezusa Miłosiernego, polega na wędrowaniu obrazu od domu do domu. Całe rodziny, często wraz z sąsiadami, modlą się przy obrazie, wypraszając potrzebne łaski. Tego typu zwyczaj rozpowszechnił się w Polsce w latach 50-tych XX wieku. Dzieje się on w ramach perygrynacji w diecezjach lub parafiach, którym towarzyszą specjalne nabożeństwa organizowane w poszczególnych kościołach.
CSB
Mój tata, òn béł taczi mùzykalny. Òn rozmiôł spiewac, bò òn na akòrdionie grôł, nié. Przódë doch nie bëło zabawów, té òni doma robilë taczé pòtańcówczi. Té, òn gôdôł, z Lëni dzéwczãta przëchôdałë wiedno, bò mój tata mieszkôł niedalek. To tak, to tu przez pòla je tak, mùszałë dzesãt minut wiedno jic, nié, jo. Té tam wiedno tak tam mùzykòwôł, dżadek znaczi téż mùzykòwôł, té tata téż to pò tim dżadkù miôł. Fejn głos, mëma téż mia fejn głos. Przódë òbrôz chòdzył òd bùdë, òd bùdinka do bùdinka, nié. Té wiedno tak szlë sąsadzë do sąsadów. Té, jô wiém, më szlë z mëmą. Terô më spiéwelë te marijné piosenczi, piesnie, nié, a té òni ni mòglë jich zanucëc, té òni wiedno gôdelë: „Sztefa, wez le zacznij”. Sztefa wiedno rozmia zacząc tã melodiã, nié, kòżdi piesnie, no.
PL
Mój tata, on był taki muzykalny. On potrafił śpiewać, bo on grał na akordeonie, nie. Dawniej przeciez nie było zabaw, więc oni w domu robili takie potańcówki. Wtedy, on mówił, z Lini dziewczęta przychodziły zawsze, bo mój tata niedaleko mieszkał. To tak, to tu przez pola jest tak, musiały 10 minut zawsze iść, nie, tak. Wtedy tam zawsze tak tam muzykował, dziadek znaczy się też muzykował, więc tata też to po tym dziadku miał. Ładny głos, mama też miała ładny głos. Dawniej obraz chodził od domu, od budynku do budynku, nie. Wtedy zawsze tak szli sąsiedzi do sąsiadów. Wtedy, ja wiem, my szliśmy z mamą. Teraz my śpiewaliśmy te maryjne piosenki, pieśni, nie, a wtedy oni nie mogli ich zanucić, więc oni zawsze mówili: „Stefania, weź zacznij”. Stefania zawsze potrafiła zacząć tę melodię, nie, każdej pieśni, no.
Fragmenty relacji
