Rybacy morscy lub lądowi przez sąsiadów, którzy nie zjamowali się rybołóstwem, nazywani są Rëbôcë, bo Lesôcë żëją z grzib, a Rëbôcë z rib. Określenie gromòwi rëbôcë dotyczy tych, którzy zajmują się łowieniem ryb na morzu: Më jesmë gromòwi rëbôcë, a môli rëbôcë to rybacy uprawiający rybactwo lądowe: Môli rëbôcë lowią na jezorach.
Rëbôk szedł do wòjska, nié. Z rëbôkama to tak je. I sąsôd gôdô do sąsada, rëbôk do rëbôka, „Frãcu, slëchôj le, jô cë cos rzekã. Esz nasz Antón szedł do wòjska, jaż nënulka plakala, cotulka plakala, esz òn nie plakôl. Jaż òn wëszedl bùten,a nasze celã zableczalo: „Antonie”! Esz òn plakôl w niebòglosë. Jaż w niebie bëlo slëchac, nié. Té, jak òn przëjachôl na ùrlop, „Frãcu, pòj! Esz nasz Antónk przëjachôl na ùrlop. Esz wiész të co? Òn bél w marinarce. Z niegò to je taczi pón. Esz mô òn sëkniskò, esz niemalo do kòlón, a taczi blãk knąpë, jaż niemalo pò pënkù”.
Rybak poszedł do wojska, nie. Z rybakami to tak jest. I sąsiad gada do sąsiada, rybak do rybaka, „Franek, posłuchaj no, ja ci coś powiem. Nasz Antoni poszedł do wojska, aż mamusia płakała, ciocia płakała, a on nie płakał. Aż on wyszedł na dwór, a nasze cielę zableczało: „Antoni”! On płakał w niebogłosy. Aż w niebie było słychać, nie. Wtedy, jak on przyjechał na urlop, „Franek, chodź! Nasz Antoni przyjechał na urlop. I wiesz, co jeszcze? On był w marynarce. Z niego to jest taki pan. Ma on żakiet, prawie do kolan, a takie świecące guziki, aż prawie po samego ch***”.