Relacje
Małgorzata Korthals
Trzë krowë mie wlezlë, w ten rów wpadlë. Jenësë ja!/ Trzy krowy wpadły mi do rowu. Ach!
Komentarz
Przypowieść: Stoja krowa przed rowã i biadolëła, jak mô przelezc. Na to przëlecôł kònik i rzekł: „Hop, krówkò, hop, jô cë pòkôżã, jak sã skôcze”! Jak skòkł, tak wpôdł. A krówka na to: „Nie krzëcz hop, jaż przeskòczisz” (Przodkowo).
CSB
Më mielë gòspòdarstwò 14 ha. Tam bëlo co robic, a wszëtkò rãczno bëlo robioné. Tam żóden treker nie bél, blós kònie i krowë. Jak jô pasła krowë, òne mie wpadlë w rów. Jenësë ja, tej jô plaka. 11, 12 lat jô mòże z krowama mògla. Në jo. Fejn dosc pògòda bëla, ale òdraza to sã zebra i zaczã padac. Taczé rurë tam bëlë. Jô w te rurë wlazła, ale terôz to zaczãło padac, padac i padac, a przë ti drodze bëlë taczé rowë, gdze torf béł wëkòpóny. To bëlë głãbòczé rowë. W kùńcu jô je mùsza nëkac dodóm, bò to zaczãło mòcno padac. Jô jich nëkóm dodóm, a przë tim rowie pò torfie krowë pic. Przecież (kasz. doch), gdze òne widzelë wòdã, tam òni pilë. Jedna pije, wpadla. Drëgô pije, ale jak òni wslizgiwalë sã! Jô to jesz widzã. Òni sã wslizgiwalë. Trzë krowë mie wlezlë, w ten rów wpadlë. Jenësë ja! Jaczis czij jô mia. Jô jich nëkóm, nëkóm i nëkóm. Jednã jô wënëka. Ta, co bëla pierszô, ta wëlazla, a te dwie ani rusz. Dobrze, że jô pòmëslela. Tak jô te krowë, jô z nima nëka dodóm. To pada, zaczãlo grzmiôc, a jô tak pòd górkã, jak do wsë sã szlo, jak to grzmòtnãło, że jaż mie sã nodżi ùdżãlë. Tak jô sã wëstraszëla. Dodóm przënëka i plaka. Jô gôda: „Krowë mie wpadlë”! „Nie martwi sã”! Òni zarô wóz wzãlë, założëlë i jachalë za tima krowama. Tej jô so zmartwila, że òne sã ùtopią. Taczé jô mia przigòdë téż.
PL
Mieliśmy gospodarstwo 14 ha. Tam było co robić, a wszystko było robione ręcznie. Nie było traktora, tylko konie i krowy. Ja pasłam krowy, a one mi wpadły w rów. Wtedy płakałam. Miałam może 11 lub 12 lat, jak już pasałam krowy. Była ładna pogoda, ale nagle zebrało się na deszcz. Takie rury tam były. Weszłam do środka. Deszcz wciąż padał i padał. Przy drodze były rowy po kopaniu torfu. Te były głębokie. Ostatecznie musiałam pędzić bydło do domu, bo zaczęło mocno padać. Pędzę krowy do domu, a przy rowach krowy zatrzymały się, by się napić. Krowy przecież, gdzie tylko widza wodę, zaraz piją. Jedna pije, wpadła. Druga pije, ale jak one się wślizgiwały! Ja to wciąż widzę. One się wślizgiwały. Trzy krowy wpadły mi do rowu. Próbowałam je wypędzić. Udało mi się jedną wygonić, ale dwie pozostałe ani rusz. Dobrze, że pomyślałam i zapędziłam resztę krów do domu. To padało, zaczęło grzmieć, a ja akurat byłam na górce, która prowadziła do wsi. Nagle tak silnie uderzyło, że aż nogi mi się ugięły. Tak się wystraszyłam. Przybiegłam do domu i płakałam. Mówiłam: „Krowy mi wpadły”! „Nie martw się”! Oni wzięli od razu wóz, założyli i jechali po krowy. Martwiłam się, że one się utopią. Takie miałam też przygody.
Fragmenty relacji
