Relacje
Małgorzata Korthals
Òst bél do wëpichaniô./Oset trzeba było wypychać.
Komentarz
Według dawnych wierzeń ludowych właściciele pól, na których rosce wiele òstu uchodzą za ludzi słabej woli i dlatego często nawiedza ich diabeł i namawia do złego. Przysłowie: Gdze rosce òset, dôłbëm córkã i sóm bëm pòszedł, gdze rosnie paproc, to mie ò córkã ani nie plaproc.
CSB
I taczé to bëlë czasë. Òst bél do wëpichaniô. Té wszëtczé dzecë na pòle. Doch nie bëlo żódnëch chemicznëch srodków. To bëlo wszëtkò rãczno robioné. Òst ten bél wëpichóny. Më mielë taczé do wëpichaniô i té më wëpichalë w zbòżim. Zbòżé bëlo taczé, té trzeba bëlo jic òst wëpichac. Nasza babcia wzięła worek (kasz. nasza óma wzã miech), zbiéra to i to bëlo pòtemù sekóné swinióm. Swinióm dôwalë ten òst. To bëlo pòòstrzoné i tim to so wëpicha ten òst. Nôgòrzi to hakòwanié tëch bùlew. Nôgòrszô robòta to bëłë cukrówczi. Nastelë cukrówczi. Za te cukrówczi më dostóniemë cëker. To bëlo taczé dludżé, ale terôz to wërwac. Té òni wëmëslëlë. To bëla takô dôka. Tim mòżna bëło zrëszëc to. Té to szło lepi wërwac. Terô òni wszëtkò maszinowò. Òni jadą i to so sëpie wszëtkò. Ùtnie to zeloné, a to wszëtkò rãczno bëło robioné. To bëla dlô mie cãżkô robòta. To bëla cãżkô robòta pò prôwdze. To bëlo nudné òbcënac to zeloné. To wëriwanié bëło straszné, ale pòtemù òni wënalezlë jaczé taczé. To bëlo taczé krótczé. Té to szlo lżi wërwac. Jak to bëlo dludzé, a bëla cwiardô zemia, té to sã cãżkò wëriwa. Terô maszina jedze i to wszëtkò samò sã sëpie.
PL
Takie były czasy. Oset trzeba było wypychać. Wtedy wszystkie dzieci na pole. Nie było przecież żadnych środków chemicznych. Wszystko robione było ręcznie. Oset był wypychany. Mieliśmy takie (narzędzie) do wypychania i wypychaliśmy oset w zbożu. Jak zboże było takie wysokie, trzeba było iść wypychać oset. Nasza babcia wzięła worek, zbierała to i potem było to siekane świniom. Świniom dawało się ten oset. To (narzędzie) było ostrzone i tym wypychało się oset. Najgorsze było kopanie ziemniaków. Najgorszą praca były cukrówki. Nastały cukrówki. Za cukrówki dostaniemy cukier. One były takie długie i teraz je wyrwać. Wtedy wymyślili. To było takie narzędzie, którym można było je zruszyć. Wtedy łatwiej się je wyrywało. Teraz wszystko odbywa się maszynowo. Oni jadą i wszystko się sypie, utnie to zielone. Kiedyś wszystko było robione ręcznie. To była dla mnie trudna praca. To była naprawdę trudna praca. Nudnym było obcinanie tego zielonego. Wyrywanie było straszne, ale potem wynaleźli takie coś. To było krótkie. Dzięki temu lżej się wyrywało. Kiedy cukrówki były długie, a ziemia twarda, ciężko się je wyrywało. Teraz jedzie maszyna i wszystko samo się sypie.
Fragmenty relacji
