Relacje
Henryk Bielecki
Òni nas wëzéwelë òd bòsëch Antków/Wyzywali nas od bosych Antków.
Komentarz
Antk mówiono pogardliwie o Polaku z centralnej Polski, np.: Bòsy przëjachalë na robòtã. Tëch bòsëch je wicy jak naszich. Wyraz ten pojawił się po I wojnie światowej. Złośliwie o Polsce centralnej mówiono używając również określenia Bòsô, np.: Òn przëjachôł do nas z Bòsy.
CSB
A, co jesz bëło czekawégò… Niechtërny tam, gdze më mieszkelë, tak zarô pò wòjnie òni zaczãlë gadac pò kaszëbskù. Jô so mëszlã, co to je za jãzëk. A më, gdze? Mòji rodzëcë to są z Tczewa, to są Kòcewiôce, a nié Kaszëbi. Òni nas wëzéwelë òd bòsëch Antków. Më jesmë bòsy Antczi. Jak jô skùńcził technikùm i pòszedł do robòtë, té jô mùszôł blós mówic pò kaszëbskù, bò jô bë béł spôlony. Jô mùszôł so naùczëc. Në i tak so stało, że jô z nima gôdôł blós pò kaszëbskù. Tak sã człowiek ùcził jãzëka. Mój bracyna, jak òn długò béł, òn tegò kaszëbsczégò ni mógł pòjąc. Më tam mielë lëdzy na bùdowie. Wszëtkò tu z naszégò pòwiatu spòd Kielna, Łebna, Łebieńsczi Hëtë. Stamtądka robilë. To bëlë dobri fachowcë, mùrarze, tinkarze, taczi.
PL
A, co jeszcze było ciekawego… Niektórzy tam, gdzie mieszkaliśmy, zaraz po wojnie zaczęli mówić po kaszubsku. Zastanawiałem się, co to jest za język. A my? Gdzie tam… Moi rodzice są z Tczewa, są Kociewiakami, a nie Kaszubami. Wyzywali nas od bosych Antków. Jesteśmy bosymi Antkami. Jak skończyłem technikum i poszedłem do pracy, to musiałem mówić tylko po kaszubsku. Inaczej byłbym spalony. Tak się człowiek uczył języka. Mój brat, jak długo próbował, nie mógł pojąć języka kaszubskiego. Mieliśmy ludzi na budowie. Wszyscy z naszego powiatu, z Kielna, Łebna, Łebieńskiej Huty. Z tych stron ludzie pracowali. To byli dobrzy fachowcy, murarze, tynkarze.
Fragmenty relacji
