Relacje
Genowefa Krefta
Gduńsk òna znała jak swòjã własną kieszeń / Znała Gdańsk jak własną kieszeń
Komentarz
Zakończenie działań wojennych I Wojny Światowej w 1918 roku zaowocowało odrodzeniem państwa polskiego, choć jeszcze bez Pomorza Gdańskiego, które wciąż znajdowało się w granicach Niemiec. O przyszłości Pomorza i Kaszub zdecydowali sygnatariusze Traktatu Wersalskiego w 1919 roku. W wyniku tych ustaleń w 1920 roku Kaszubi stali się mieszkańcami trzech organizmów państwowych. Większość stała się obywatelami polskimi zamieszkującymi województwo pomorskie ze stolicą w Toruniu. Kaszubi z Lęborka i Bytowa wciąż byli mieszkańcami Niemiec, Kaszubi gdańscy zaś stali się obywatelami Wolnego Miasta Gdańska zdominowanego przez żywioł niemiecki. W tej bardzo złożonej sytuacji politycznej przyszło Kaszubom żyć przez cały okres II Rzeczypospolitej.
CSB
Mój dżadek Grëcza, òni mielë w Gòwidlënie karczmã. I hotel, bò to bëło nad grańcą. Tak, że tam mòżna bëło… takô wòzowniô bëła, że wòzë mòglë, kònie òstawic. Przespac sã, jachac dali. Bò przecież to bëło 2 kilométrë òd grańcë. A dżadek Brzezyńsczi béł grabarzem. A babcza hańdlowała, do Gduńska jezdzëła na rënk. I całé żëcé tak jezdzëła. Jeszcze przed I Wòjną Swiatową to òna nawet do Berlëna jezdzëła. Tak, że to bëła stôrô hańdlôrka.
Òna jezdzëła do Gduńska, tej òna jacha do Serakòjc tam wòzem, a pòtemù to òna baną jacha. Jak òni mielë wiele towaru, brzôd, to òni jachelë wòzem do Gduńska z dżadkem. Gduńsk òna znała jak swòjã własną kieszeń.
PL
Mój dziadek Grucza, oni mieli karczmę w Gowidlinie. I hotel, bo było to przy granicy. Tam można było… była taka wozownia, że można było zostawić wozy i konie, przespać się, jechać dalej. Było to przecież 2 kilometry od granicy. A dziadek Brzeziński był grabarzem. A babcia handlowała, jeździła na rynek do Gdańska. Jeździła tak całe życie. Jeszcze przed I Wojną Światową, to nawet jeździła do Berlina. Tak więc była starą handlarką.
Kiedy jeździła do Gdańska to najpierw jechała do Sierakowic wozem, a dalej pociągiem. Jeśli mieli dużo towaru, owoców, to jechali z dziadkiem wozem do Gdańska. Znała Gdańsk jak własną kieszeń.
Fragmenty relacji
