Té jak òni wieczór szlë, té jô szła do tëch dzecy, té jô jima spiéwa. Òliwka to jeszcze lubiło taką piosenkã. Jô mù spiéwa:
Tili lili bùm bùm bùm, jedną małą pùpkã móm.
Ni móm ji co dac, mùszã ji spiewac.
Té jô gò tak na kòlanie trzima i pòdrzuca Tili lili bùm bùm bùm […]. A té jeszcze bëło taczé:
Skôcze wróbel pò drodze, szëje bótë Jadwidze.
Jadwiga jich nie chce, bò z nich lézą wiechce. Abò jeszcze bëło:
Niech so robi co chce, kùpiã bótë Zoszce,
a Mariszce dwòje, bò to dzeckò mòje.
Kùkùrikù kùrkù, kùrek na kòminkù.
A kòkòszka w piéckù, niese jôjkò dzeckù. Taczé przëspiéwczi mëma mie tak spiéwa, jak jô bëła môłô. To wele mie sã tak widzało, że jô to zapamiãta i té tim swòjim wnukóm téż to spiéwa.
Kiedy wieczorem wychodzili, ja chodziłam do dzieci i im śpiewałam. Oliwka to jeszcze bardzo lubiła taką piosenkę. Śpiewałam jej:
Tili lili bum bum bum, jedną małą lalkę mam.
Nie mam je co dać, muszę jej śpiewać.
Wtedy trzymałam ją na kolanie i podrzucałam Tili lili bùm bùm bùm […]. A dalej było tak:
Skacze wróbel po drodze, szyje buty Jadwidze.
Jadwiga ich nie chce, bo z nich idą wiechcie. Albo było jeszcze tak:
Niech sobie robi co chce, kupię buty Zośce,
a Maryśce dwoje, bo to dziecko moje.
Kukuruku kurku, kogut na kominku.
A kokoszka w piecu, niesie jajko dziecku. Takie przyśpiewki mama mi śpiewała, jak byłam mała. To tak bardzo mi się spodobało, że je zapamiętałam i potem śpiewałam swoim wnukom.