Relacje
Mirosław Sobisz
Gdze wa jesta, przińdzta tu! Jô ni mògã sã òderwac!/ Gdzie wy jesteście, przyjdźcie tu! Ja nie mogę się oderwać!
Komentarz
CSB
Òn (kòwôl „pùtlôk” z Czeczewa) miôł taczé zdarzenié doma. Òn szedł do chléwa. Tam trzeba bëło przëbic, jaczis tam bùchtë zrobic dlô swini. Òn tam miôł taczé drewniané bùchtë. I terô òn przëbijôł déle w chléwie. Wele jedną razą òn miôł gòzdza i terô ten jeden gwózdz przëbijôł i tak rãką z drëdżi stronë trzimie, pôlcama, żebë wëczëc jak gózdz przejdze. I wele tak òn ùderził w ten gózdz młotkiem, że ten gózdz przelôzł przez jegò pôlc i wlôzł w drzewò. Òn béł załatwiony. Tegò gòzdza òn ni mógł wëjąc, bò òn ni miôł cążków. I terô òn béł przëbiti do tegò déla. I terô „Jezës” òn wrzeszczi. Òn gôdô do swòjégò sëna: „Frãcu, nëże, pòjże sã tu! Przënies! Gdze wa jesta, przińdzta tu! Jô ni mògã sã òderwac”! I wrzeszczi, wrzeszczi, a nikt nie jidze. Pół gòdzënë jamrowôł i jamrowôł. Jaż w kùńcu ten jegò syn czëje. Òn wrzeszcził: „Pòjta tu do mie! Pòjta tu, bò Jezës, Marija, Józef mie sã lëchò robi. Jezës, jô ni mògã sã òderwac! Té jegò syn przëszedł. Jô to czuł, jak w tim òsrodkù ò tim gôdelë. Jô ni mógł ze smiéchù wëtrzëmac. Ten syn w kùńcu przëszedł, a ten gôdôł: „Wez chùtkò, sënie, Frãcu, biôjże tam pò cążczi! Przënies! Jô jem przëbiti. Ten gôzdz przelôzł mie”! Ten knôp téż sã tam z tegò smiôł. Ten tima cążkami ten gózdz wëjął i sã ùwòlnił òd tegò wszëtczégò.
PL
On miał takie zdarzenie w domu. Kowal poszedł do chlewa. Tam trzeba było zrobić buchty dla świń. On miał drewniane buchty. Chłop przybijał deski w chlewie. Miał gwóźdź, który przybijał trzymając z drugiej strony palcami gwóźdź. On tak uderzył młotkiem w gwóźdź, że ten przeszedł przez jego palec i wbił się w drewno. On był załatwiony. Gwoździa nie mógł wyjąć, bo nie miał cążków. On był przybity do deski. I teraz „Jezus” on krzyczy. Ò mówi do swojego syna: „Franek, chodź tu do mnie! Przynieś! Gdzie wy jesteście, przyjdźcie tu! Ja nie mogę się oderwać”! Krzyczy, krzyczy, a nikt nie nadchodzi. Pół godziny stękał i stękał, aż w końcu usłyszał go syn. Kowal krzyczał: „Chodźcie tu do mnie! Chodźcie, bo Jezus, Maria, Józef robi mi się niedobrze. Jezus, ja nie mogę się oderwać”! Wtedy przyszedł jego syn. Słyszałem, jak w ośrodku o tym mówili. Nie mogłem wytrzymać ze śmiechu. Syn w końcu przyszedł, a ten mówił: „Weź szybko, synu, idź po cążki! Przynieś! Jestem przybity! Ten gwóźdź przeszedł”! Ten chłopak też się z tego śmiał. Ten wyjął cążkami gwóźdź i uwolnił się od tego wszystkiego.
Fragmenty relacji
