CSB

Të mie mùszisz zagrac. Zagrajemë tã twòjã ùlubioną. Më so mùszimë z Władkã dogôdiwac, bò te melodie ni mają titułów. Òne ni mają nazwë. Prosto chtos mùszi zacząc grac melodiã ùczëtą przez Władka i jinëch mùzykańtów, i tak to jidze.  

Tã melodiã më so zagrajemë. Jô jã lubiã, a pòtemù bãdzemë grelë jiné i dali so pòwiôdelë. Terô të mùszisz zagrac, żebë jô widzôł, jaką të môsz tã tonacjã.

Wa wiéta, że òn mô harmónikã diatoniczną. Òne są różnie strojoné.

[…]

Władek mie òpòwiôdôł, że ta własnie melodia, chtërnô ni mô titułu, ta tu, co më grelë przed chwilką, tã òn grôł z taczim swòjim krewnym prawdopòdobnie, të mie to òpòwiôdôł. Òn so nazéwôł Kanzora. Czemù jô ò tim gôdóm? Przeważnie te stôré melodie më sã ùczimë w ten spòsób, że më je zasłëszimë gdzes tam òd jinëch starszich mùzykańtów, i té më je sami grajemë. Òni téż pewno, ti stôri mùzykańcë, sã naùczëlë òd kògò jinégò. Pewno òd swòjich krewnëch, czë kòlegów, starszich mùzykańtów téż i tak to jidze. Żelë jidze ò tã melodiã, co grôł Kanzora, krewny Władeka, to to je melodia przedwòjennô. Czemù jô ò tim gôdóm tak jak jô gôdóm? Ta melodia tu na Kaszëbach mało je znónô przez mùzykańtów taczich tëch młodszich, współczesnëch. Nikt tegò nie graje. Jedinie, dzãka temù, że jô znajã Władeka, jô sã òd Władeka ti melodii naùcził. Dzãka jemù za to, bò to je specyficznô stôrô melodia, mô liniã melodiczną fejną dlô ùcha. Òna je baro dinamicznô. Dobrze, że më jã grajemë. Przënômni òna sã ùtrwali, mòże jaczis jiny mùzykańcë bãdą so chcelë tegò naùczëc.

PL

Musisz mi zagrać. Zagramy twoją ulubioną. Musimy się z Władkiem tak dogadywać, bo te melodie nie mają tytułów. One nie mają nazwy. Ktoś musi zacząć grać melodię zasłyszaną przez Władka i innych muzykantów. Tak to działa.

Zagramy sobie tę melodię. Lubię ją. Potem zagramy cos innego i dalej będziemy rozmawiali. Teraz ty musisz zagrać, bym zobaczył, w jakiej grasz tonacji.

Wiecie pewnie, że on ma harmonię diatoniczną. One mają różne stroje.

Władek mi opowiadał, że właśnie tę melodię, która nie ma tytułu, zagraliśmy ją przed chwilką, on grał ze swoim krewnym prawdopodobnie. Nazywał się Kanzora. Dlaczego o tym mówię? Najczęściej uczymy się tych starych melodii w taki sposób, że usłyszymy je od innych starszych muzykantów i wtedy sami je gramy. Starzy muzykanci też pewnie nauczyli się od kogoś innego, swoich krewnych, kolegów, starszych muzykantów. Tak to działa. Jeśli chodzi o melodie, którą grał Kanzora, krewny Władka, to jest to melodia przedwojenna. Dlaczego mówię o tym w taki sposób? Ta melodia jest mało znana na Kaszubach młodszym, współczesnym muzykantom. Nikt tego nie gra. Jedynie, dzięki temu, że znam Władka, nauczyłem się od niego tej melodii. Dziękuję jemu za to, bo to specyficzna, stara melodia. Ma linię melodyczną przyjemną dla ucha. Jest bardzo dynamiczna. Dobrze, że ją gramy. Dzięki temu utrwala się. Może inni muzykanci będą chcieli się jej nauczyć.